สังคมแห่งความเครียด อัตราการฆ่าตัวตายมากขึ้น แท้จริงเขาเหล่านั้นป่วยด้วยโรคซึมเศร้า

โรคซึมเศร้า หรือโรคอารมณ์เศร้า แม้จะไม่พบความผิดปกติของร่างกายโดยตรง แต่เป็นโรคที่สร้างความทุกข์ทรมานแก่ผู้ป่วยอย่างมาก และอาจถึงขั้นสูญเสียผู้ป่วยรวมถึงผู้ใกล้ชิด โรคซึมเศร้าสามารถถ่ายทอดทางพันธุกรรม บางคนอาจมียีนส์โรคซึมเศร้าแฝงมาในปริมาณความเข้มข้นที่ไม่เท่ากัน เมื่อบุคคลนั้นมาประสบกับสภาวะกดดันต่างๆ ความผิดปกติของยีนส์เหล่านั้นก็จะปรากฏ แสดงออกเป็นอาการ อย่างไรก็ตามบางคนอาจโชคดี เกิดมาในครอบครัวที่สมบูรณ์และถูกเลี้ยงดูให้มีบุคลิกภาพที่เข้มแข็ง ดังนั้นในสภาวะความเครียดที่ไม่มาก ความผิดปกติของยีนส์ที่ไม่มากเหล่านั้นก็จะไม่ปรากฏจวบจนตลอดชีวิต หากแต่เขายังสามารถถ่ายทอดความผิดปกติของยีนส์เหล่านั้นไปยังลูกหลานได้ อนึ่งโรคซึมเศร้าบางรายก็ไม่สามารถสืบค้นพันธุกรรมได้ หากแต่เขาเจ็บป่วยเพราะเขาไม่สามารถปรับตัวได้ในสภาวะความตึงเครียดนั่นเอง

อาการได้แก่ อารมณ์เศร้า หรือขาดความสนใจในสิ่งต่างๆ อย่างใดอย่างหนึ่ง เป็นมากจนกระทบต่อหน้าที่การงานและชีวิตประจำวัน มามากกว่า 2 สัปดาห์ นอกจากนี้ยังมีอาการอื่นๆ ร่วมด้วย อาทิ ทานอาหารไม่ได้ (บางคนทานอาหารมากเกิน) น้ำหนักตัวลด (บางคนน้ำหนักตัวเพิ่มขึ้น) นอนไม่หลับ (บางคนนอนหลับมาก) ความต้องการทางเพศลดลง ไม่มีเรี่ยวแรง เหนื่อยง่าย ท้อแท้สิ้นหวัง รู้สึกว่าตนเองไร้ค่า หรือมีความคิดฆ่าตัวตาย

โรคซึมเศร้า แม้ว่าสามารถหายเองได้ แต่เป็นสภาวะเสี่ยงต่อการสูญเสียและผู้ป่วยทุกข์ทรมาน จำเป็นต้องได้รับการรักษาอย่างถูกวิธี ทั้งการรักษาด้วยยาต้านเศร้า และการทำจิตบำบัด รวมถึงต้องมีการปรับเปลี่ยนการดำเนินชีวิตและสิ่งแวดล้อม