แพทย์เวรฉุกเฉินมักจะพบผู้ป่วยหายใจเร็วถูกนำส่งบ่อยๆ ผู้ป่วยจะควบคุมการหายใจไม่ได้ อัตราการหายใจเร็วขึ้น ไม่เป็นจังหวะ ได้ยินเสียงหายใจแรง ร่วมกับตัวเกร็ง คอเกร็ง แขนขาเกร็ง หน้าท้องเกร็ง และมีมือเท้าเกร็ง ลักษณะของมือคล้ายจีบเข้ามาหากัน ญาติๆ ที่นำส่งมักพยายามกดหน้าท้องไม่ให้แข็งหรือพยายามอ้านิ้วมือที่เกร็งออก อนึ่งผู้ป่วยในขณะที่เกิดอาการจะยังรู้สึกตัวดี (ซึ่งต่างจากโรคลมชักที่ผู้ป่วยจะไม่มีสติสัมปชัญญะ) แต่เขาไม่สามารถควบคุมตนเองได้ และอาการหายใจเร็วก็จะมาเป็นพักๆ เมื่ออาการผ่อนลง ผู้ป่วยจะดีขึ้น แต่ไม่นานก็อาจเป็นลูกใหม่อีก

ที่ห้องฉุกเฉิน เมื่อเกิดอาการมาก แพทย์มักจะสั่งฉีดยาคลายเครียด (Valium) เข้าเส้นเลือดเพื่อสงบอาการ ผู้ป่วยมักจะง่วงและหลับไป แต่ถ้าเกิดอาการไม่มาก การแก้ไขโดยการให้หายใจในถุงจะช่วยให้การหายใจช้าลง แพทย์จะนำถุงขนมแบบกระดาษ หรือใช้กระดาษม้วนเป็นกรวย หรือแม้แต่ถุงหิ้วพลาสติกก็ได้ นำมาครอบที่บริเวณจมูกและปากของผู้ป่วยแบบหลวมๆ เพื่อให้อากาศที่หายใจออกมายังคงถูกกักอยู่ในถุง และจะถูกสูดหายใจเข้าไปใหม่ ทั้งนี้เพื่อเพิ่มปริมาณก๊าสคาร์บอนไดออกไซด์นั่นเอง กล่าวได้ว่าเมื่อผู้ป่วยหายใจเร็ว ย่อมได้ปริมาณของก๊าสอ้อกซิเจนเกิน การหายใจในถุงจะช่วยลดปริมาณก๊าสอ้อกซิเจนด้วยการเพิ่มปริมาณก๊าสคาร์บอนไดออกไซด์

แม้ว่าการรักษาข้างต้นจะเป็นการรักษาแบบกรณีฉุกเฉิน หากแต่สาเหตุน่าจะมาจากความไม่สบายใจ อารมณ์ที่ขุ่นมัวและหาทางออกไม่ได้ การทำจิตบำบัดกับจิตแพทย์จะช่วยแก้ไขสาเหตุเพื่อไม่ให้กลับไปเป็นอีก